Opstartgids voor biogas

This page is an automatic translation to Dutch of Biogas start-up guide.This translation is distributed in the hope that it will be useful, but without any guarantee of accuracy.Read more...

Dit bestand is geüpload ter ondersteuning van het initiatief van de Free Knowledge Club van Periyar University, Salem, coördinator: Dr.Thamizhpparithi Maari.

Dit is een gids om u op weg te helpen met anaërobe biovergisters.

Je hebt een biovergister

Gefeliciteerd! De omstandigheden zijn goed dat biogas de wereld zal redden, en jij, als nieuwe eigenaar van een biovergister, loopt voorop. Maar voordat biogas kan worden geproduceerd, moet er een gemeenschap van microben worden gevestigd in de biovergister met tank/zak/bamboekoepel die u zojuist hebt gebouwd, gekocht of geërfd. Gelukkig is het eenvoudig om de microben te identificeren die dit proces kunnen uitvoeren, als je weet wat je doet. Maar voordat we ons op het opstarten concentreren, moeten een paar vragen worden beantwoord:

• Houdt uw biovergister water vast waar het water moet vasthouden?
• Houdt uw biovergister gas vast onder de ontworpen gasdruk?

Wanneer deze twee belangrijke structurele overwegingen zijn vastgesteld, zijn de volgende paar stappen eenvoudig. Er zijn enkele belangrijke materialen die u bij de hand moet hebben als alles eenmaal is verzegeld en structureel functioneel is; een aansteker en een pH-test. Een aansteker geeft een teken wanneer u een brandbaar gas begint te produceren. De pH geeft de gezondheid van de biovergister weer.

• Optimaal pH-bereik: 6,8-7,5. Een anaerobe biovergister werkt grotendeels binnen een specifiek pH-bereik (6,8-7,5). Bij deze pH elimineert de methaanproducerende activiteit remmende bijproducten die het proces zullen remmen.
• pH te laag: onder 6,0. Tijdens de start kunnen de zuurproducerende en hydrolyserende microben de methanogenen ontgroeien, waardoor de pH daalt. Als de pH ooit onder de 6,8 daalt, wordt de groei van methanogeen geremd en als de pH ooit onder de 6,0 daalt, kunt u overwegen de biovergister schoon te maken en opnieuw te starten.
• pH te hoog: Boven 7,5 Wanneer de pH te hoog is, is er een probleem met wat u de biovergister voedt. Dit probleem kan ontstaan ​​door het gebruik van "hard water" voor het biologisch verteren van organisch materiaal dat te rijk is aan eiwitten of ammoniak.

Anaerobe vergisting wordt uitgevoerd door een gemeenschap van hydrolyserende (vaste stoffen in oplosbare), zuurproducerende, acetaatproducerende en methaanproducerende microben (methanogenen). Talrijke andere bijproducten vormen een belangrijk onderdeel van het proces. Een beetje kennis van de wetenschap kan het opstartproces verbeteren en helpen bij het oplossen van problemen. Als u nog niet bekend bent met het biovergisterjargon of een korte update wilt, neem dan een kijkje in de woordenlijst om vertrouwd te raken met een paar termen.

OPMERKING

Er zijn talloze pH-meters en lakmoespapier verkrijgbaar op internet of bij uw plaatselijke zwembadwinkel of plaatselijke aquariumwinkel; ook natuurlijke indicatoren zoals rode kool kunnen worden gebruikt in plaats van de beschikbaarheid van pH-meters. Wanneer u een instrument selecteert, zorg er dan voor dat u minimaal een meter selecteert met een bereik van pH 6-8.

Wat doe je in wat voor soort biovergister?

Dit is een vraag die uit twee componenten bestaat. Er bestaat een aanzienlijke diversiteit in het ontwerp van biovergisters en biovergisters kunnen op verschillende manieren worden opgestart. We zullen echter voor het grootste deel te maken hebben met tank- en plugstroomreactoren, dus we zullen ons daarop concentreren tot het einde, wanneer meer geavanceerde ontwerpen zullen worden besproken. Een voorbeeld van een plugstroomvergister zou de Salchicha- of polybag-vergister zijn, terwijl de meeste drijvende koepels en biovergisters in Indiase stijl tankreactoren zouden zijn. Als u een biovergister met anaerobe slibdeken met vaste film of opwaartse stroming heeft, weet u waarschijnlijk dat deze bioreactoren waarschijnlijk een andere opstart nodig hebben dan de plugstroom- of tankreactoren. Het opstarten van deze verschillende systemen kan vergelijkbaar zijn, hoewel de installatie, de laadsnelheid en het beheer van de vergister kunnen verschillen. Wat u de vergister voedt, heeft invloed op de opstartprocedure. De voeroverweging wordt vooral belangrijk als u afwijkt van de gangbare varkens-/koeienmestgrondstof. Mestgrondstoffen bevatten bijvoorbeeld meestal grotere populaties methaanproducerende organismen, methanogenen genaamd (vooral die van "herkauwende" zoogdieren, dat wil zeggen koeien, geiten, schapen, enz.). Het kan zijn dat uw voedingssubstraat niet hoog op de favoriete plekken van het methanogeen staat als het vers voedselafval, een bijproduct van een proces of een aantal andere afvalstoffen betreft, maar maak u geen zorgen! Mogelijk hoeft u alleen maar een biovergistergemeenschap op te zetten (met behulp van een van de verschillende methoden) voordat u uw biovergister kunt laden op de manier waarop u normaal gesproken uw biovergister voedt. Als u weet welk type biovergister u gebruikt en wat u voert, kunt u de volgende opstartmethoden in de praktijk brengen.

Te beginnen met biovergisterslurry en "stationair draaiende" biovergisters

De eenvoudigste en zekerste manier om een ​​plug-flow of tank biovergister op te starten is door deze eenvoudigweg te vullen met de inhoud en/of slib van een andere biovergister. Nabijheid en beschikbaarheid zijn de grootste problemen bij dit proces, maar uitgaande van beschikbaarheid moet de biovergister worden gevoed met een lagere hoeveelheid substraat en moet de pH worden gecontroleerd, indien mogelijk dagelijks, totdat u snel de ontworpen laadsnelheid bereikt. Dit geldt vooral als de in bedrijf zijnde biovergister op een ander substraat draaide dan de in bedrijf zijnde biovergister. Veel bouwhandleidingen voor biovergisters zijn zo fan van deze methode dat ze aanbevelen om een ​​"inoculum" of "zaadje" op te starten voordat zelfs maar de biovergister wordt gebouwd! Dit kan op talloze manieren. Eén manier is om een ​​vat van 55 gallon te vullen met een deel mest en een deel water en het een anaërobe verteringsgemeenschap van micro-organismen te laten ontwikkelen. Het is een goed idee om zo nu en dan de pH van het vat te controleren om er zeker van te zijn dat de slurry zich correct ontwikkelt; Natuurlijk wilt u de pH controleren voordat u de mest aan een biovergister toevoegt.

Een biovergister kan 'inactief' worden gemaakt (dat wil zeggen met rust gelaten voor bijvoorbeeld een groeiseizoen) en vervolgens op dezelfde manier opnieuw worden opgestart (verlaagde hoeveelheid substraat en pH-monitoring). Het is belangrijk om de brandbaarheid van gas te monitoren bij het opstarten; Bij gebruik van anaëroob slib is de brandbaarheid echter zelden een probleem. In de eerste fasen van het anaerobe proces wordt kooldioxide geproduceerd en het is belangrijk om te weten wanneer methaan begint te worden geproduceerd, aangezien dat het waarschijnlijke punt is van de stabiliteit van de biovergister (dat wil zeggen dat de zuren net zo snel worden verwijderd als ze worden geproduceerd).

De "waterstart"

Ervan uitgaande dat het slib en de inhoud van de biovergister niet beschikbaar zijn, zou de volgende eenvoudigste methode om een ​​biovergister te starten de Water Start zijn. De instructies zijn eenvoudig: vul de biovergister met water en laad deze met een regelmatige belading van mest. Het idee is dat het water de remmende tussenproducten (zuren) en bijproducten zal verdunnen totdat de methaanproducerende bevolking de tijd heeft gehad om hun achterstand in te halen. Vaak kan dit worden gedaan zonder al te veel toezicht of problemen. De nadelen zijn dat het proces enige tijd kan duren en beperkt blijft tot substraten met een grote populatie methaanproducerende organismen, zoals verse mest. Sommige mest die misschien niet zo toepasbaar is, kan pluimvee en mogelijk menselijke mest omvatten. Deze methode moet vooral worden overwogen voor plug-flow biovergisters.

Mest is het populaire gebruik voor anaërobe vergisting, maar zoals eerder vermeld is het zeker niet het enige gebruik. Elk biologisch afbreekbaar organisch materiaal kan worden omgezet in biogas. Sommige materialen zijn beter dan andere. Om een ​​biovergister te starten die voedselresten afbreekt, is het een goed idee om de biovergister te voeden met mest zoals eerder beschreven bij de waterstart. Zodra de biovergister methaan begint te produceren (test dit door het gas te ontsteken), begint hij zich met een lagere snelheid te voeden met voedselafval, langzaam opbouwend tot de ontworpen voedingssnelheid.

Cultuurverrijking en starten met een pens

In zeer algemene zin bestaat het starten van een anaerobe biovergister uit het verschaffen van een populatie methanogenen om remmende bijproducten van de sneller groeiende hydrolyserende en zuurproducerende processen te verwijderen. Bedenk dat anaerobe vergisting wordt uitgevoerd door een gemeenschap van hydrolyserende, zuurproducerende, acetaatproducerende en methaanproducerende microben. Er zijn talloze manieren om een ​​biovergister te starten en hier zullen we enkele van de minder gebruikte methoden bespreken. In wezen kun je de biovergister laden met een populatie methanogenen uit een omgeving waar ze al voorkomen. Methanogenen kunnen worden aangetroffen in waterrijke bodems (wetlandbodems), watersedimenten, pens van dieren, thermische ventilatieopeningen, anoxische zones in de oceaan, verschillende delen van de lichamen van veel organismen, stortplaatsen en andere anaërobe omgevingen. Hiervan zijn er twee vaak gebruikt om een ​​anaërobe biovergister op te starten, meestal in het laboratorium. Percolaat en pens van stortplaatsen zijn enkele veelgebruikte methoden om een ​​biovergister in het laboratorium te starten.

Vanwege toxiciteitsproblemen met percolaat van stortplaatsen is de pens een geprefereerde bron van een methanogene populatie. Herkauwers worden gedefinieerd als dieren die voedsel zacht maken met hun eerste maag; voorbeelden zijn koeien, geiten, schapen, buffels en lama's. U kunt een pens krijgen van een slachthuis of, als er een afdeling melkwetenschappen beschikbaar is, van een gefistuleerde koe. De inhoud van de koeienpens kan de helft tot een kwart van de methanogeenpopulatie van anaëroob slib in een tank of plugstroommestvergister bevatten. Om een ​​tank- of plugstroombiovergister met pens te starten, verwijdert men de inhoud van een pens om 10% van het volume van de biovergister te vullen en de overige 90% met leidingwater (elk water behalve gedestilleerd of gedeïoniseerd). Voer de biovergister met de berekende snelheid en binnen een paar dagen zou je verwachten dat er biogas wordt geproduceerd.

Een andere optie is om methanogenen kunstmatig te kweken en het slib van de kweekverrijking toe te voegen aan uw biovergister. Dit is wat u koopt als u een reeds verpakte cultuur koopt, uit bijvoorbeeld Europa. Maar met de tijd, toewijding en vaardigheid kun jij dit ook! De eenvoudigste manier is om een ​​monster uit een anaerobe omgeving te laten groeien en de cultuur te voeden met waterstof, kooldioxide, acetaat en mierenzuur in een gesloten omgeving. Of oplosbare organische stoffen die gemakkelijk in die producten worden afgebroken. Al die tijd zult u de pH, de temperatuur en de brandbaarheid/inhoud van het gas moeten controleren. Vervolgens moet u de verdubbelingstijd van de methanogenen berekenen, de initiële concentratie schatten en uw slib tot voldoende capaciteit laten groeien. Aan het 10% opstartslibvolume van de biovergister wil je 10% methanogeen slib toevoegen. Misschien wilt u ook een cultuur verrijken om een ​​bepaalde interessante verbinding, zoals cellulose (houtachtig materiaal), af te breken. Een vergelijkbare vuistregel van 10-20% volume inoculum (afhankelijk van hoe snel je het proces wilt laten verlopen) werkt goed bij het opstarten van batch-anaerobe processen (in tegenstelling tot continue voeding), maar dat is meer een operationele overweging en buiten de reikwijdte van deze gids.

Beginnen met mest (batchproces)

Een andere mogelijke manier om een ​​anaerobe biovergister te starten is door 5-20% mest en water aan te vullen en de mest vervolgens in een soort "batch"-proces te laten staan. Wanneer er biogas uit de mest begint te ontstaan, kunt u de biovergister in de aanbevolen hoeveelheid gaan voeden. Er moet rekening worden gehouden met de zorg voor en het monitoren van de pH, omdat het gebruik van de "batch"-opstartmethode de biovergister gemakkelijk kan overbelasten en in onbalans kan brengen, wat een daling van de pH kan veroorzaken.

In een variant op het starten met mest, kunt u een lege biovergister gaan gebruiken en de mest beetje bij beetje toevoegen. Er moeten overwegingen worden gemaakt voor een drijvende koepel (dat wil zeggen: wordt er bij uw eerste toevoeging een waterslot geproduceerd?). Deze opstartoptie kan vooral wenselijk zijn als uw biovergister gevoelig is voor lekkages. Een soortgelijk proces wordt gebruikt bij het maken van een inoculum voor uw biovergister voorafgaand aan de bouw, zoals vermeld in het gedeelte over vullen en stationair draaien.

Effecten van temperatuur

U weet (hopelijk!) dat temperatuur van invloed is op de hoeveelheid organisch materiaal die in een biovergister kan worden geladen, maar wist u ook dat temperatuur van invloed is op het opstarten? In algemene zin kunnen methanogenen bij hogere temperaturen (bij beschikbare substraat) zuurproducerende organismen ontgroeien, terwijl bij lagere temperaturen de zuurproducenten de methanogenen kunnen ontgroeien.

Wat dit betekent is dat het starten van een biovergister op een lagere temperatuur, zoals in de bergen, moeilijker kan zijn en gevoeliger voor instorting dan het starten van een biovergister in een tropische omgeving op lage hoogte. Eén oplossing zou kunnen zijn om de verdunning te verhogen, over te stappen op een veiligere techniek zoals de waterstart, of de opstartlaadsnelheid te verlagen.

Rol van voedingsstoffen

Nutriënten spelen een belangrijke rol bij de vorming van anaëroob slib en de beschikbaarheid ervan kan het anaerobe vergistingsproces in het algemeen vergemakkelijken. Stikstof, fosfor, zwavel, calcium, magnesium, ijzer, nikkel, kobalt en zink zijn aanbevolen supplementen voor een anaërobe biovergister. Veel meststoffen bevatten deze verbindingen en als de biovergister die u opstart een tank- of plug-flow-systeem is (een systeem dat geen lange anaerobe slibretentietijden heeft), kan een voedingssupplement het opstartproces versnellen. Voedingssupplementen kunnen ook helpen bij het opstarten van sommige biovergisters waar de precipitatie van voedingsstoffen plaatsvindt.

Anaërobe vergisters kunnen worden gestimuleerd met de volgende sporenmetalen: ijzer, kobalt, nikkel, koper, mangaan, selenium, boor, wolfraam, molybdeen en zink. Zie het referentiegedeelte voor meer informatie over suppletie van voedingsstoffen en sporenmetalen (vooral Speece en Wilkie). Een andere factor die een rol speelt bij het op gang brengen van uw biovergistergemeenschap is de koolstofbron. Sommige organische stoffen hebben een groter vermogen om cellulaire biomassa te produceren in anaërobe omstandigheden dan andere; een belangrijk voorbeeld zijn koolhydraten, waarvoor veel energie beschikbaar is voor de productie van biomassa. Dit is vergelijkbaar met de rol die atleten vóór een race of evenement veel pasta's en andere koolhydraten zullen consumeren voor "carboloading". De toevoeging van zetmeel kan een reden zijn waarom een ​​biovergisterregime, zoals dat van het Appropriate Rural Technology Institute, zulke lage hydraulische retentietijden heeft bereikt. De rol van voedingsstoffen en sporenmetalen in anaerobe biovergisters, afhankelijk van biofilm en granulatie, zal in de volgende sectie worden besproken.

Een ander probleem met voedingsstoffen kan te veel van een voedingsstof zijn, zoals ammoniakvergiftiging, of te weinig van een voedingsstof en de behoefte aan een voedingssupplement. Er zijn methoden om zowel het tekort aan nutriënten (tests voor nutriëntdeficiëntie) als toxiciteitsproblemen (anaerobe toxiciteitstests) te testen. Er zijn ook methoden om dergelijke problemen te verlichten. Een paar eenvoudige kunnen zijn dat als u te maken heeft met toxiciteitsproblemen (dwz het verteren van stikstofrijk afval zoals pluimveemest), u het toxine uit het systeem moet verdunnen. Je influent aanvullen met een substraat dat rijk is aan voedingsstoffen zoals voedselresten. Soorten systemen die vatbaar kunnen zijn voor tekorten aan voedingsstoffen kunnen substraten zijn die rijk zijn aan één soort organisch materiaal, de aanwezigheid van metalen die voedingsstoffen kunnen aantasten en "precipiteren", het gebruik van water dat rijk is aan ionen en sommige voedingsstoffen kan binden, of een combinatie daarvan. van deze factoren. Maar voordat ik een mislukte start de schuld geef van problemen met toxiciteit of tekorten aan voedingsstoffen, moet ik erop wijzen dat dit een laatste redmiddel zou moeten zijn, omdat zij waarschijnlijk niet het probleem zijn.

Hoe lang gaat dit duren?

Welnu, het antwoord op deze vraag is, voor de eerder genoemde eenvoudigere ontwerpen, ingewikkeld. De opstarttijd is afhankelijk van de temperatuur, de initiële concentratie van microben, de concentratie van microben in de grondstof en de beschikbaarheid van voedingsstoffen. Dat gezegd hebbende, kan in een warm klimaat, met behulp van mest van een herkauwend zoogdier, met behulp van een van de eerder genoemde methoden, een biovergister van een paar dagen tot hooguit een paar weken worden gestart.

Hoe dan ook, er is iets mis met uw opstartmethode als u een eenvoudige biovergister start en het meer dan een maand duurt (de enige uitzondering kan een uitzonderlijk koud klimaat zijn, waar u waarschijnlijk een vorm van actieve biovergister zou willen bieden). of passieve verwarming of anaërobe vergisting zou sowieso niet geschikt zijn). U kunt ook iets leuks doen en voedingsstoffen toevoegen, misschien wat koolhydraten, of proberen de opstartprocedure te versnellen met een aantal andere methoden (Probeer NIET de temperatuur te verhogen alleen voor het opstarten, u zult de biovergister instorten wanneer deze onder normale omstandigheden werkt. ). Het enige nadeel is dat uw "speed-up"-oplossing die u nog niet eerder hebt geprobeerd, de biovergister kan instorten of remmen. De opstarttijd voor meer geavanceerde ontwerpen zal in de volgende sectie worden besproken.

Start-up van biofilm en granulatie

Dit gedeelte kan voor de meeste lezers worden overgeslagen of voor interesse worden gelezen. Dit is geen handleiding, maar eerder een startpunt voor het opstarten van een “slibhoudende” anaerobe biovergister. Sommige anaërobe bioreactoren zullen slib vasthouden om tal van voordelen te verkrijgen, zoals een extreem lage hydraulische retentietijd (< 6 uur is gerapporteerd), verhoogd methaangehalte, laag biovergistervolume, weerstand tegen stressfactoren, gemak van stationair draaien, verhoogde snelheid van "vergisting", minder onderhoud en weinig tot geen slib in het effluent.

Terwijl een eenvoudigere biovergister maximaal 2 weken nodig heeft om op te starten, kan een biofilm- of korrelslibbiovergister 4 maanden of langer duren. Eenvoudigere ontwerpen en processen kunnen ook zonder bepaalde dure materialen zoals pompen en mediaondersteuning. Dat gezegd zijnde mechanismen van microbiële hechting en granulatie zijn nog niet volledig opgehelderd, maar er is veel werk en onderzoek gestoken in het bestuderen van deze processen. Microben hechten zich vaak aan zichzelf of ondersteunen media als reactiemechanisme op omgevingsstress of door fysieke filtratie. Biofilmvorming kan optreden in gestresste omgevingen, zoals wanneer voedingsstoffen beperkt zijn of enige stress zoals hoge beweging (niet genoeg om te "doorschijnen") die kan worden verlicht door hechting. Een groter oppervlak, zoals het etsen of laten groeien van biofilms op actieve kool, vergemakkelijkt de vorming. Sommige onderzoekers hebben ontdekt dat toepassingen van calcium de vorming van biofilms kunnen vergemakkelijken. Er wordt getheoretiseerd dat calciumafzettingen het oppervlak kunnen vergroten. Dat gezegd hebbende, kunnen calciumafzettingen op de lange termijn uw groeimedia verstoppen.

Biofilmvorming vereist gewoonlijk de groei van een "koloniserende" populatie of organisme, terwijl andere microben zich aan het levende oppervlak zullen hechten. Granulatie vindt onder talrijke omstandigheden plaats en duurt, net als bij de vorming van biofilms, behoorlijk lang. Er zijn verschillende processen en hoewel calcium niet dezelfde rol zal spelen bij de granulatie van andere voedingsstoffen, zoals K+, N, P en Mg 2+. Een andere belangrijke overweging bij granulatie is de geleidelijke toename van de stroom om ervoor te zorgen dat de korrels tijdens de ontwikkeling niet worden uitgeschakeld. Eén manier om eenvoudig en waarschijnlijk de enige snelle manier om de meest populaire granulatiereactor, een up-flow anaerobe slibdeken (UASB), te starten, is door korrels uit de ene reactor te verwijderen en ze in een andere te plaatsen. Het duidelijk maken van deze microbiële hechtingsprocessen is een heilige graal, niet alleen voor biotechnologen maar ook voor de microbiële of toegepaste ecologie. Veel meer details zijn te vinden in de uitstekende bronnen vermeld in de referentiesectie.

Probleemoplossen

Bij het opstarten van een anaerobe biovergister kunnen veel factoren misgaan. Een groot aantal van deze factoren worden in deze handleiding behandeld of gedetailleerd beschreven. Over het algemeen moet het oplossen van problemen stapsgewijs worden uitgevoerd. Neem de pH van uw biovergister, test de gasdruk in de biovergister en test het gas in de biovergister op gasbrandbaarheid. Dit zijn de drie snelste en meest effectieve methoden om aan te geven dat er iets mis is. Als u eenmaal heeft vastgesteld waarom uw biovergister geen gas produceert, moet u op logische wijze de mogelijke oorzaken ervan elimineren en deze aanpakken zodra ze zich voordoen. Als je vastloopt over de mogelijke biologische problemen, is het een goed idee om naar je fysieke structuur te kijken. Het oplossen van behoeften door middel van het eliminatieproces om ervoor te zorgen dat er geen extra werk wordt gedaan, veel van de dingen die in deze handleiding worden genoemd, kunnen worden gebruikt als een mogelijk probleem bij het opstarten (dwz opstarten in een kouder versus warmer klimaat, de rol die voedingsstoffen spelen , mogelijke remming door ammoniak, enz.).

Conclusie

Deze gids was bedoeld voor mensen die genoeg weten over een biovergister om een ​​voedingsregime te fabriceren, op maat te maken en te bedenken. Hopelijk zijn er voldoende details verstrekt om de wetenschapper te interesseren en de biogaser in de achtertuin niet in verwarring te brengen. De gids moet ook worden gebruikt als een document voor het oplossen van problemen, om hopelijk enkele van de stappen te identificeren die de persoon die zijn biovergisterervaring in een andere situatie heeft herhaald, misschien in de war hebben gebracht. Bovendien is dit een open source-document en constructieve kritiek is niet alleen welkom, maar wordt ook actief gevraagd. Stuur eventuele vragen of opmerkingen door naar the.biogas.project@gmail.com. Meer informatie, in meer detail, is te vinden in de bronnen in de referenties. Veel informatie is gegenereerd door docenten, ervaring en de vermelde referenties.

Referenties

• van Haandel, AC, Lettinga, G. Anaërobe rioolwaterzuivering: een praktische gids voor regio's met een warm klimaat J Whiley 1994
• House, D. The Complete Biogas Handbook 3e editie 2007 www.completebiogas.com
• Speece, RE Anaërobe biotechnologie voor industrieel afvalwater Archae Press 1996
• Wilkie, AC, Colleran E. Opstarten van anaerobe filters die verschillende ondersteunende materialen bevatten met behulp van varkensdrijfmest Supernatant Biotechnology Letters Vol 6 nummer 4 november 2004
• Wilkie, AC, Goto M., Bordeaux, RM, Smith, PH, Verbetering van de anaërobe methanogenese van Napiergrass door toevoeging van micronutriënten Biomassa Vol 11 1986

Koppelingen

AIDG Biogas- www.aidg.org