ජල කඳක් එහි ජීවත් වන, පානය කරන හෝ භාවිතා කරන ඕනෑම ජීවියෙකුට හානිකර ද්‍රව්‍යයකින් බලපෑමට ලක් වූ විට ජල දූෂණය සිදු වේ. ජල දූෂණයේ ප්‍රභවයන් පහත පරිදි වර්ග කළ හැකිය:
- සෘජු දූෂණය : දූෂක ද්රව්ය සෘජුවම ජල ශරීරයට මුදා හරින විට.
- වක්‍ර දූෂණය : දූෂක ද්‍රව්‍යයක් වක්‍රව ජල ශරීරයට ඇතුළු වූ විට (උදා: පොහොර යෙදූ කෘෂිකාර්මික භූමියෙන් ගලා බසින වළවල් නයිට්‍රජන් දූෂණය වීම).
Contents
හැකි විසඳුම්
කාබනික සහ අකාබනික ද්රව්ය නිසා ජල දූෂණය සිදුවිය හැක.
සෑම වසරකම ආසන්න වශයෙන් පවුම් බිලියන 1.4 ක කුණු සාගරයට ඇතුල් වේ. [1]
රසායනික දූෂණය
මේවා ප්‍රධාන වශයෙන් ජලජ පරිසර පද්ධතිවල ස්වභාවිකව ඇති නොවන රසායනික ද්රව්ය වේ. විශාලතම රසායනික දූෂකයන් වන්නේ වල් නාශක, පළිබෝධනාශක සහ කාර්මික සංයෝගයි.
කාබනික දූෂක
කාබනික දූෂකවලට පොහොර හෝ අපද්‍රව්‍ය ඇතුළත් වේ , විශාල පරිමාවක් ජලයට ඇතුළු වූ විට ජලයේ ගුණාත්මක භාවය පිරිහීමට හේතු වේ. කාබනික ද්රව්ය වායුගෝලීය බැක්ටීරියා මගින් ජල මාර්ගයේ දිරාපත් වේ. මේවාට ඔක්සිජන් විශාල ප්‍රමාණයක් අවශ්‍ය වන අතර ඒවා වැඩි වන විට ජලයේ දිය වී ඇති ඔක්සිජන් මට්ටම අඩු වී ජලයේ ජීව විද්‍යාත්මක ඔක්සිජන් ඉල්ලුම (BOD) W වැඩි වේ. මෙම ඔක්සිජන් හිඟය ජලජ ජීවීන් විනාශ කළ හැකිය. ජලජ ජීවීන් මිය යන විට, ඒවා වැඩි වායුගෝලීය ජීවීන් විසින් කැඩී යයි, එය ඊටත් වඩා ඔක්සිජන් ක්ෂය වීමට හේතු වේ.
නයිට්‍රජන් සහ පොස්පේට් වැනි අකාබනික රසායනික ද්රව්ය ජලජ පරිසර පද්ධතිවලට එකතු වූ විට ද මෙවැනි දූෂණයක් ඇති විය හැක. මෙම රසායනික ද්රව්ය ශාක පොහොර වන අතර ඇල්ගී අධික ලෙස වර්ධනය වීමට හේතු වේ . ඇල්ගී මිය යන විට, ඒවා ජලයේ ඇති කාබනික ද්‍රව්‍යවලට එකතු වන අතර එය දිරාපත් වන විට ඔක්සිජන් මට්ටම අඩු කරයි. මෙම ක්රියාවලිය eutrophication ලෙස හැඳින්වේ .
තාප දූෂණය
කාර්මික අරමුණු සඳහා ජලය සිසිලනකාරකයක් ලෙස භාවිතා කරන විට තාප දූෂණය සිදුවිය හැක. එය නැවත ගඟට ගිය විට එය ඉහළ උෂ්ණත්වයක පවතී. ජල උෂ්ණත්වය වැඩි වන විට ජලයේ දිය කළ හැකි ඔක්සිජන් මට්ටම අඩු වේ, එබැවින් මෙය ජල මාර්ගයෙහි ඔක්සිජන් ක්ෂය වීමට හේතු වේ.
ස්වභාවික දූෂණය
භූමිකම්පාවක්, ගිනිකඳු පිපිරීමක් හෝ නාය යෑමක් වැනි ස්වභාවික සිදුවීමක් නිසා පරිසර දූෂණය සිදුවිය හැක. මෙම සියලු සිදුවීම් හේතුවෙන් ජල මාර්ග, විල් ආදියට අනවශ්‍ය ද්රව්ය අතිරික්තයක් ඇතුළු විය හැක.