Diagram ilustrujący cykl zagajnika w okresie 7–20 lat
Grab zagajnikowy sfotografowany w Hockley Woods, Essex , Wielka Brytania , ilustrujący odrostZagajniki to tradycyjna metoda gospodarowania lasami, polegająca na przycinaniu młodych pni drzew do niskiego poziomu (zwykle około 0,3 m nad ziemią) lub czasami aż do samej ziemi. W kolejnych latach wzrostu wyrośnie wiele nowych pędów, czyli „odrostów”, a po kilku latach cykl rozpoczyna się od nowa i zagajnik lub stołek będzie gotowy do ponownego zbioru. Zazwyczaj lasy zagajnikowe są zbierane w sekcjach, w sposób rotacyjny. W ten sposób plony są dostępne co roku. Ma to również efekt uboczny w postaci zapewnienia bogatej różnorodności siedlisk, ponieważ w lesie zawsze rośnie wiele różnych wiekowych odchodów. Jest to korzystne dla różnorodności biologicznej .
Zagajniki można uznać za najbardziej intensywny sposób przycinania roślin drzewiastych. Miejsce zbioru znajduje się na poziomie gruntu. Pokrewną techniką jest ogławianie, podczas którego miejsce zbioru znajduje się wyżej od ziemi, w koronie drzewa. Zagajnik jest poważniejszym zaburzeniem dla drzewa niż ogławianie. Wycinka lasów to celowe działanie człowieka. Uszkodzenia spowodowane zjawiskami pogodowymi lub zwierzętami innymi niż ludzie nie są zagajnikami.
Zagajniki zwykle wykonuje się w okresie spoczynku (późną zimą lub wczesną wiosną w klimacie umiarkowanym), kiedy roślina nie rośnie. W ten sposób na początku kolejnego sezonu wegetacyjnego roślina będzie mogła szybko się zregenerować.
Zawartość
Terminy pokrewne
- Zagajnik polega na wycinaniu drzewa na wysokości około 0,3 metra nad ziemią.
- Ogławianie w tradycyjnym rozumieniu to wycinanie drzewa na wysokości około 2 metrów nad ziemią. We współczesnym kontekście miejskim często odnosi się to do zredukowania drzewa do głównego pnia i kilku głównych gałęzi, pozostawiając drzewo na wysokości około 10-15 metrów. Jest to proces powtarzany co kilka lat.
- „Topping” to termin stosowany w chirurgii drzew. Jest to pojedyncza procedura, która może zabić drzewo. Oznacza to sprowadzenie dojrzałego drzewa do głównego pnia. Jest to tańsza alternatywa dla usunięcia.
- „Zmniejszenie baldachimu” to zmniejszenie długości gałęzi lub zmniejszenie liczby gałęzi.
Rośliny
Ogólnie rzecz biorąc, zagajnikiem można wycinać dowolne gatunki drzew szerokolistnych. Kilka przykładów wymieniono w innych częściach tego artykułu. Na przykład leszczyna jest bardzo powszechnym drzewem stosowanym w systemach zagajników. Wierzby i morwy z łatwością radzą sobie z zagajnikami i ogławianiem. Jednak nie wszystkie rośliny drzewiaste będą dobrze rosły, np. większość drzew iglastych. Wiele gatunków drzew iglastych nie radzi sobie dobrze z zagajnikami, na przykład buk.
Długość cyklu zależy od gatunku mięsa, lokalnych zwyczajów i przeznaczenia produktu. Brzozę można ścinać na gałązki w cyklu 3 lub 4-letnim, natomiast dąb można wycinać w cyklu 50-letnim na żerdzie lub drewno opałowe.
W pierwszym sezonie wegetacyjnym po zagajniku następuje szybki wzrost wielu pędów o wysokości 1,8–3 metrów, które mają minimalne odgałęzienia boczne. Ten szybki wzrost jest spowodowany szokiem wywołanym przez roślinę zagajnikiem. W końcu, kiedy drzewo traci wszystkie gałęzie z liśćmi, nie może długo przeprowadzać fotosyntezy. Zatem roślina uruchamia „reakcję awaryjną”, aby przetrwać. Starsze drzewa na ogół reagują słabiej na zagajniki niż młodsze drzewa.
Innym potencjalnym problemem związanym z zagajnikami jest to, że zwierzęta mogą dotrzeć do nowych przyrostów i je zjeść. W ogłowieniu wysokość świeżego wzrostu jest poza zasięgiem większości zwierząt.
Używa
Młode pędy można wykorzystać do przeplatania ogrodzeń z plecionki, zgodnie z praktyką w przypadku wierzb.
Dojrzałe pędy można wykorzystać jako duże tyczki, jak to często było w zwyczaju w przypadku twardego drewna, takiego jak dąb lub jesion. Ta praktyka tworzy długie, proste tyczki (drewno słupowe), które są lepsze do pracy niż naturalnie rosnące drzewa, które mają zakręty i rozwidlenia. Jednym z klasycznych zastosowań takich słupów są słupy fasolowe.
Można również praktykować zagajniki, aby pobudzić określone wzorce wzrostu, jak w przypadku drzew cynamonowych uprawianych dla kory. Zagajniki można również wykorzystać na paszę dla zwierząt.
Inne zastosowania obejmują:
- Drewno kominkowe
- Coppice generuje doskonały materiał do tkania koszy, ponieważ pędy są bardzo jednolite.
Historia
W przeszłości w starannie zarządzanych lasach drzewa były roślinami uprawnymi. Zagajniki rozwinęły się jako szybsza metoda pozyskiwania drewna w porównaniu z zabijaniem drzewa przy każdym ścięciu. W tym drugim procesie nowe drzewo musi zostać przesadzone i odrosnąć z sadzonki, zakorzenić się i osiągnąć rozmiary nadające się do zbioru. Jest to proces znacznie dłuższy niż wycinka drzewa, która pozwala zachować korzenie. Energia zmagazynowana w korzeniach może szybko odrosnąć po przycięciu. Ogłuszanie opracowano tak, aby zwierzęta (krowy, jelenie, konie itp.) nie mogły dotrzeć do nowego przyrostu i go zjeść.
Tradycyjne systemy drzew w całej Europie w średniowieczu często przybierały formę „zagajników ze standardami”. Standardowym drzewom pozwolono urosnąć do pełnych rozmiarów. Były własnością właściciela gruntu. Drzewa te wykorzystywano do produkcji drewna. Często drzewa te wybierano jako wtórne pożywienie dla zwierząt gospodarskich, np. buk, kasztan czy dąb . Drzewa te wycinano w cyklu 70–100 lat. Gęstość tych drzew wynosiła około 1-10 na akr, co odpowiada odległości około 20 metrów (65 stóp) między drzewami, pośrodku. Pomiędzy normami rosły zagajniki. Zwykli ludzie mieli prawo korzystać z tego odnawialnego zasobu. Odstępy między drzewami zagajnikowymi wynosiły około 1,8–3 metrów (6–10 stóp) między stołami.
W Europie liściaste drewno porośnięte zagajnikami było szeroko stosowane w budowie statków (statki drewniane) lub budowie wagonów.
W południowej Wielkiej Brytanii zagajnik był tradycyjnie leszczyną, uprawianą wśród dębów (dużych drzew). Dostarczało to drewna do wielu celów, zwłaszcza węgla drzewnego , który przed dostępnością węgla miał znaczenie ekonomiczne, umożliwiając wytapianie metali.
Obecna praktyka
W Europie uprawia się bardzo niewielkie ilości zagajników z twardego drewna, do produkcji drewnianych budynków i mebli.
W południowej Wielkiej Brytanii mniejszość tych lasów nadal jest wykorzystywana do celów zagajników, często przez organizacje zajmujące się ochroną przyrody, produkujące materiał do produkcji płotków, strzechy , lokalnego wypalania węgla drzewnego lub innych rzemiosł. Jedyną pozostałą komercyjną uprawą zagajników na dużą skalę na tym obszarze jest kasztan słodki, który jest uprawiany w niektórych częściach East Sussex i Kent w celu dzielenia i wiązania w płot z rozszczepionych kasztanów połączony drutem.
Pollarding we współczesnym kontekście miejskim ma nieco inne znaczenie. Ze względu na brak konkurencji ze strony innych drzew, drzewa sadzone wzdłuż alei i dróg zwykle osiągają bardzo duże rozmiary. Może to powodować problemy z kablami napowietrznymi i ograniczać oświetlenie domów. Drzewa takie często opyla się na wyższym poziomie (10-15 m nad ziemią) niż ogłowianie w tradycyjnym rozumieniu. Ten rodzaj opylania jest bliższy redukcji, w której baldachim jest mniejszy, ale podczas opylania wszystkie liście są tracone, pozostawiając nagi pień i szkielet głównych gałęzi. Gdy cykl ten powtarza się wielokrotnie, struktura drzewa jest bardzo odporna na silne wiatry. Tego typu ogławianie przeprowadza się również ze względów estetycznych, w celu uzyskania pożądanego kształtu drzewa lub jako alternatywę dla usunięcia zbyt dużego drzewa.
Ten sam stołek olchowy po rocznym odroście
Zobacz też
- Przycinanie drzew owocowych
- Pollarzowanie
- Rozdrabnianie
- Dominacja wierzchołkowa
