Wermikompost

To jest strona tematyczna . Appropedia koncentruje się na oryginalnych badaniach , ale ta strona zapewnia użyteczny kontekst i pomaga w poruszaniu się po witrynie. Możesz pomóc Appropedii ulepszając tę ​​stronę .Czytaj więcej...

Wermikompost , wermikultura lub hodowla robaków , to wykorzystanie niektórych gatunków dżdżownic , takich jak Eisenia fetida (powszechnie znana jako wiggler czerwony, brandling lub robak obornikowy), E. foetida i Lumbricus rubellus do wytworzenia wermikompostu (znanego również jako Worm Compost, Vermicast , Odlewy od robaków, Odchody robaków, Humus od robaków lub Obornik od robaków), który jest bogatym w składniki odżywcze, naturalnym nawozem i ulepszaczem gleby, będącym końcowym produktem rozkładu materii organicznej.

W przeciwieństwie do kompostowania, hodowlę robaków można prowadzić na balkonie mieszkania, w piwnicy domu lub w ogrzewanym garażu, jeśli pojemnik jest odpowiedni i jest dobrze utrzymywany w celu uniknięcia nieprzyjemnych zapachów. Pojemniki na robaki również:

• może przyspieszyć proces o miesiące ^[1]
• są często znacznie mniejsze niż pojemniki na kompost
• mogą przyjmować czyste odpady kuchenne, bez konieczności korzystania z odpadów ogrodowych lub gleby po założeniu rodziny
• radzi sobie z papierem (np. papierem z żywnością, którego nie da się zgasić makulaturą)

Wermikultura może być szczególnie przydatną praktyką w krajach rozwijających się, gdzie nawóz jest trudniejszy do uzyskania. Można go stosować do przekształcania odchodów zwierzęcych, resztek jedzenia i innej martwej materii organicznej w nawóz bogaty w składniki odżywcze. Można je ostatecznie wykorzystać do nawożenia domowego ogrodu i wyprodukować żywność dla rodziny o wyższej jakości i ilości.

Historia kompostowania i wermikultury

Historia kompostowania

Można sobie wyobrazić, że im więcej składników odżywczych ma roślina, tym jest zdrowsza i lepiej rośnie. Zdrowsza roślina wyda więcej owoców. Współczesna nauka pokazuje nam, jak składniki odżywcze sprzyjają lepszemu wzrostowi roślin, ale w czasach prehistorycznych była to najprawdopodobniej obserwacja. Jeśli umieści się substancję bogatą w składniki odżywcze, taką jak nawóz zwierzęcy, w glebie obok rośliny, będzie to sprzyjać większym plonom. W ten sposób narodziła się potrzeba produkcji bogatej w składniki odżywcze materii organicznej z odchodów zwierzęcych, liści i innej materii roślinnej.

Trudno jest określić pochodzenie kompostowania ze względu na jego bardzo długą historię, sięgającą najprawdopodobniej czasów prehistorycznych. Niektóre z pierwszych pisemnych wzmianek o kompostowaniu pochodzą z roku 3000 p.n.e. i zawierają wzmiankę o zastosowaniu obornika jako nawozu na glinianych tabliczkach. Kompostowanie na przestrzeni dziejów jest udokumentowane w dziełach pisanych, takich jak Biblia, starożytne pisma chińskie i Bagavad Vita. Prehistoryczni rolnicy kompostowali, mieszając słomę z odchodami zwierzęcymi. Starożytni Grecy kompostowali przy użyciu słomy z boksów dla zwierząt. Rdzenni Amerykanie i pierwsi osadnicy europejscy czerpali korzyści z mieszania ryb i materii organicznej w celu uzyskania bogatego w składniki odżywcze nawozu dla roślin. ^[2]

W 1840 roku Justus Von Liebig opublikował CHEMIĘ ORGANICZNĄ W JEJ ZASTOSOWANIU W ROLNICTWIE I FIZJOLOGII. W tej książce Liebig wykazał, że rośliny absorbują składniki odżywcze zawieszone w roztworze. ^[3] To obaliło teorię, że rośliny „jedzą” próchnicę (bogatą w składniki odżywcze materię organiczną), aby pozyskać składniki odżywcze. Publikacja Liebiga zrewolucjonizowała przemysł rolniczy. Rolnikom znacznie łatwiej było stosować nawozy chemiczne zamiast dodawać kompost. Praktyki te doprowadziły do ​​degradacji gleby poprzez erozję, plagę owadów i eutrofizację dróg wodnych w wyniku spływu. W 1940 roku Sir Albert Howard opracował metodę kompostowania, która obejmowała określone proporcje węgla i azotu, odpowiednio 3 do 1. Osiągnięto to poprzez zmieszanie trzech części substancji zielonej, takiej jak liście roślin, z jedną częścią substancji brunatnej, takiej jak odchody zwierzęce. ^[4] Howard udowodnił, że kompost lepiej wchłania składniki odżywcze przez rośliny niż same nawozy chemiczne, ponieważ kompost poprawia napowietrzenie gleby i zdolność zatrzymywania wody, co pozwala na lepsze pobieranie składników odżywczych. Howard udowodnił, że kompost jest naturalnym sposobem produkcji nawozu dla roślin i że faktycznie jest lepszy dla roślin. Zainspirowało to ludzi do opracowania różnych metod komponowania, takich jak kompostowniki z bębnami i kompostowniki przydomowe. Ludzie zaczęli kompostować w domu, aby stworzyć naturalny nawóz do ogrodnictwa. Badanie wykazało, że ludzie najczęściej kompostują ze względu na swoje podejście do kompostowania i wiedzę na jego temat. ^[5]

Howard wykazał, że kompostowanie pozwala uzyskać cenny nawóz, ale inne badania wykazały, że kompostowanie jest cennym sposobem na zmniejszenie ilości odpadów organicznych trafiających na składowiska. Szacuje się, że każdy mieszkaniec Stanów Zjednoczonych wytwarza dziennie 2,6 funta odpadów organicznych. ^[6] Badanie przeprowadzone w Wielkiej Brytanii wykazało, że 20% odpadów ulegających biodegradacji mogłoby trafić na składowiska, gdyby 20% społeczności kompostowało w domu. ^[7] Ze względu na ograniczenia ekonomiczne i związane ze zdrowiem publicznym, kompostowanie na dużą skalę w Europie zyskało na popularności dopiero w latach pięćdziesiątych XX wieku, a w Stanach Zjednoczonych aż do lat osiemdziesiątych. ^[8] Nowe osiągnięcia w zakresie kompostowania zainspirowały miasta, rolników i przemysł do kompostowania na dużą skalę. Miasta zaczęły stosować kompostowanie w oczyszczaniu ścieków, aby odpady można było przekształcić w nawóz, a nie wyrzucać na wysypisko. Kompostownia w Szwecji odbierałaby odpady, odwadniała je, mieszała z rozdrobnionymi śmieciami, sproszkowała i pozwoliła na kompostowanie. Następnie wykorzystali kompost jako nawóz. ^[9] W ciągu ostatnich 20 lat wykorzystanie kompostowania wzrosło, szczególnie w gospodarstwach domowych, ze względu na jego korzystny wpływ na środowisko.

Historia wermikultury

Egipcjanie byli jedną z pierwszych kultur, które rozpoznały właściwości dżdżownic poprawiające glebę. Pod rządami Kleopatry usuwanie dżdżownic z Egiptu było zbrodnią, za którą groziła śmierć. ^[11] Robaki były obserwowane przez takich uczonych jak Arystoteles i Karol Darwin jako organizmy rozkładające materię organiczną na bogatą próchnicę lub kompost. ^[12] Uważa się, że matką współczesnej wermikultury jest Mary Appelhof. Jako nauczycielka biologii ze stanu Michigan Appelhov chciała kontynuować kompostowanie w miesiącach zimowych, mimo że mieszkała w północnym klimacie. Zamówiła robaki w pobliskim sklepie z przynętami i uruchomiła jeden z pierwszych systemów kompostowania w pomieszczeniach zamkniętych. ^[12] Jej system kompostowania okazał się wielkim sukcesem. Opublikowała dwie broszury zatytułowane „Pojemniki na robaki w piwnicy wytwarzają ziemię doniczkową i zmniejszają ilość śmieci” oraz „Kompostowanie śmieci za pomocą robaków”. Jej praca została opisana w New York Times pod tytułem „Urban Composting: A New Can of Worms”. To zainspirowało wiele osób, zwłaszcza mieszkańców miast, do wzięcia udziału w wermikulturze. ^[12]

Niektóre z zalet wermikompostowania w porównaniu ze zwykłym kompostowaniem polegają na tym, że wermikompostowanie można przeprowadzać w pomieszczeniach zamkniętych bez stosunkowo żadnych negatywnych skutków, jest szybsze niż zwykłe kompostowanie i zapewnia ogólnie lepszy kompost. Badanie wykazało, że tradycyjne kompostowanie wiąże się z podwyższoną temperaturą wewnątrz pryzmy w wyniku aktywności drobnoustrojów. Te wysokie temperatury faktycznie spowalniają proces kompostowania. ^[13] Wermikompostowanie wytwarza niewielką ilość ciepła, co nie spowalnia procesu kompostowania. Zbadano i wdrożono również na dużą skalę wermikompostowanie. Jedno z badań wykazało, że kompostowanie odchodów zwierzęcych jest cennym sposobem produkcji pożywienia dla innych zwierząt. Odchody świń, krów i kurczaków były kompostowane i przekształcane w biomasę robaków. Stwierdzono, że biomasa robaków stanowi pożywny zapas pożywienia dla innych zwierząt. ^[14]

Biologia robaków

Wermikultura wykorzystuje robaki do rozkładania materii organicznej na kompost. Kompost to bogaty nawóz, który można dodać do gleby, aby zapewnić wiele korzyści. Najpopularniejszym robakiem stosowanym w wermikulturze jest dżdżownica czerwona ( Eisenia fetida ). Anatomia i fizjologia robaków jest integralną częścią projektu wermikompostownika, dlatego zostanie omówiona tutaj. W wermikulturze można wykorzystać inne pospolite dżdżownice i wprowadzić je do systemu w taki sam sposób, jak Eisenia fetida . Ze względu na podobieństwa robaków, tutaj omówiona zostanie dżdżownica zwyczajna (typu pełzacz nocny), która będzie powiązana z E. fetida .

Biologia

Robaki występują na całym świecie. Są to małe organizmy w kształcie rurki (o długości 10–300 mm), które żyją w glebie lub na niej. Robaki rozpoczynają swoje życie jako kokon osadzony w glebie przez rodziców. Robaki mogą żyć od kilku miesięcy do 10 lat, ale zwykle nie osiągają tego ostatniego wieku ze względu na zagrożenia środowiskowe, na które są narażone. Niektóre gatunki robaków mają zdolność regeneracji odłączonych części, chociaż badania pokazują, że jest to rzadka cecha. ^[15] Wszystkie dżdżownice mają zarówno męskie, jak i żeńskie narządy rozrodcze. Te hermafrodytyczne organizmy trawienne będą łączyć się w pary w różnym czasie, w zależności od konkretnego gatunku i aklimatyzacji do środowiska. ^[16] Robaki łączą się w pary zarówno na powierzchni, jak i w glebie, przy czym ta ostatnia występuje najczęściej. Po zapłodnieniu i wyhodowaniu robak umieści kokon w glebie, w której panują odpowiednie warunki środowiskowe. ^[15]

Robaki mają stosunkowo prosty układ trawienny biegnący wzdłuż całego ciała. Materia organiczna jest wchłaniana z przodu robaka, w miejscu, w którym znajduje się jama ustna. Następnie materia organiczna przechodzi przez żołądek, gdzie silne mięśnie kurczą się i rozdrabniają materię organiczną. Następnie w żołądku uwalniane są enzymy, które rozkładają materię organiczną i uwalniają energię, którą robak może wykorzystać. Robaki żyją w symbiozie z mikroorganizmami w swoim układzie pokarmowym. Mikroorganizmy pomagają robakowi trawić materię organiczną, podczas gdy robak zapewnia mikroorganizmom miejsce do życia. Z kolei zarówno mikroorganizmy, jak i robak czerpią korzyści z tej relacji. Odpady są wydalane przez robaka z tyłu, w miejscu, w którym znajduje się odbyt. ^[15] Odchody wydalane przez robaki nazywane są odlewami robaków (wermicastami). Wermicasty zawierają więcej mikroorganizmów, materiałów nieorganicznych i materii organicznej w postaci dostępnej dla roślin niż zwykła gleba. ^[15]

Dżdżownice są wrażliwe na pH. Badania wykazały, że E. fetida występująca w bardziej kwaśnych torfach (3,6-4,2) rzadziej zakopywała się, mniej oddychała i wytwarzała mniej odlewów. ^[17] Na aktywność (metabolizm, wzrost, rozmnażanie, oddychanie) dżdżownic duży wpływ ma temperatura. Te dwa czynniki mogą mieć wpływ na szybkość działania systemu wermikultury. Dżdżownice mogą zostać zabite przez ekstremalne temperatury, takie jak ekstremalne ciepło i ekstremalne zimno. Można je również zabić przez suszenie. Robaki występują zwykle tam, gdzie jest dużo materii organicznej. I odwrotnie, zwykle nie można ich znaleźć tam, gdzie jest mało materii organicznej do spożycia. Robaki mogą zjadać szeroką gamę materii organicznej jako pożywienia. W niesprzyjających warunkach mogą nawet przez krótki czas wydobywać składniki odżywcze z gleby. ^[15]

Wpływ robaków na otaczający ich ekosystem

Chociaż robaki są stosunkowo małe i nie stanowią dużej części biomasy w ekosystemie, nadal mogą mieć duży wpływ. Wciąż jest wiele niewiadomych na temat robaków. W książce „The Biology of Worms” autorzy wzywają do przeprowadzenia znacznie większej liczby badań. ^[15]

Korzyści

Obecność dżdżownic w ekosystemie ma wiele zalet. Dżdżownice pospolite (rodzaje nocnych pełzaczy) mogą być „najskuteczniejszymi czynnikami biologicznymi, jakie można znaleźć na świecie. Specjalizują się w usuwaniu martwego materiału organicznego z powierzchni ziemi, znacznie ją wzbogacając, a następnie… przenoszą ulepszoną rezydencję głęboko pod ziemią, pomiędzy korzeniami roślin, tam gdzie jest to najbardziej potrzebne.” ^[18]

Wykazano, że dżdżownice zwiększają rozprzestrzenianie się nasion. Badania wykazały dodatnią korelację pomiędzy liczbą występujących dżdżownic a liczbą sadzonek. ^[19] Badanie to wykazało, że dżdżownice nieumyślnie zjadają nasiona roślin. Robaki nadal zakopują się w glebie, gdy nasiona przechodzą przez ich układ trawienny. Nasiona są przedwcześnie wydalane z glebą. Jest to nie tylko doskonały system rozprzestrzeniania nasion dla roślin, ale nasiona są również wydalane przez robaki, które są dla nasion substancją bogatą w składniki odżywcze. Stwierdzono, że robaki są wrażliwe na pestycydy i herbicydy, dlatego wykorzystuje się je jako biowskaźniki zdrowej lub ubogiej gleby. ^[20] Może to być dla rolników łatwy sposób oceny stanu swoich gleb. Inne badanie wykazało, że E. fetida może służyć jako biowskaźnik wysokiego stężenia metali ciężkich, takich jak miedź i ołów, w glebie. ^[21]

Wykazano również, że dżdżownice zwiększają bioturbację. Badania wykazały, że dżdżownice pobierają materię organiczną z powierzchni gleby i migrują ją do górnych poziomów gleby. Ostatecznie spowodowało to pobranie składników odżywczych, takich jak N i P, i umieszczenie ich bliżej korzeni roślin, zwiększając dostępność składników odżywczych dla rośliny. ^[22]

Jedną z najbardziej korzystnych cech robaków są wytwarzane przez nie odlewy. Odchody robaków (wermikasty/odchody robaków/kompost robaków) to odchody robaków. Odlewy robaków są bogate w składniki odżywcze, takie jak NH4, dostępny P i SO4, K, Ca i Mg. Gleba z robakami zawierała także prawie dwukrotnie więcej węgla organicznego. ^[23] Inne badanie wykazało, że odchody robaków stymulowały wzrost roślin, zwiększając dostępność składników odżywczych, a także zwiększając zdolność gleby do zatrzymywania wody. ^[24] Odlewy robaków zwiększają ilość i dostępność składników odżywczych w glebie, zawartość wody w glebie oraz ilość pożytecznych mikroorganizmów w glebie.

Negatywne efekty

Wykazano, że dżdżownice mają mnóstwo zalet. Jednak niektóre z tych cech sprawiają, że są one szkodliwe dla niektórych ekosystemów. W rodzimych północnych lasach liściastych Stanów Zjednoczonych dżdżownice są w najnowszej historii (od ostatniego okresu lodowcowego) gatunkiem inwazyjnym. Dżdżownice te są wprowadzane niemal wyłącznie w wyniku działalności człowieka, takiej jak wyrzucanie przez wędkarzy niewykorzystanych robaków do dróg wodnych lub gleby, masowe ruchy ziemi związane z budownictwem i budową dróg leśnych, a także przez wermikulturystów wprowadzających je poprzez kompost. Chociaż dżdżownice są świetne dla roślin, badanie wykazało, że inwazyjne dżdżownice były skorelowane z utratą gatunków roślin podszytowych, a zwiększoną utratą węgla w glebie i wpływem na obieg składników odżywczych. ^[25] Północne lasy liściaste przystosowały się do powolnego tempa rozkładu organicznego i wymiany składników odżywczych ze śniegu. Dżdżownice są inwazyjne w tych ekosystemach, ponieważ bardzo skutecznie i szybko rozkładają materię organiczną i wymianę składników odżywczych, a północne lasy liściaste nie są przystosowane do takich warunków. Badanie wykazało, że w ciągu zaledwie czterech lat w lesie liściastym w Minnesocie zubożona została warstwa organiczna o grubości 10 cm. ^[26] Powolny obrót organiczny w lasach liściastych stanowi pochłaniacz dwutlenku węgla. W związku z tym zaproponowano również szybszy rozkład materii organicznej przez inwazję dżdżownic jako możliwą przyczynę globalnej zmiany klimatu w wyniku uwolnienia tego węgla ze składowania ^[25] .

Istnieją sposoby, aby ludzie mogli powstrzymać tę inwazję, szczególnie jeśli chodzi o wermikompostowanie. Badanie wykazało, że niektóre gatunki robaków są mniej tolerancyjne na zimną pogodę. Spośród tych gatunków E. fetida jest gatunkiem, który nie toleruje niskich temperatur, dlatego nie będzie w stanie tolerować północnych zim. ^[27] Badanie to sugeruje, że w zimnym klimacie, gdzie robaki są inwazyjne (drewno liściaste północne), wermikulturysta może zamrozić robaki na dłuższy czas, aby je zabić i ograniczyć ryzyko inwazji.

Biologia E. fetida

E. fetida , robak najczęściej stosowany w wermikulturze, ma cechy robaków pospolitych. Są epigijskie, co oznacza, że ​​większość czasu spędzają nad ziemią. E. fetida jest najczęściej wybierana jako robak stosowany w systemach wermikompostu ze względu na jej zdolność do szybkiego przetwarzania materii organicznej. Jedno z badań wykazało, że obecność E. fetida w odchodach zwiększa ogólną biomasę i aktywność drobnoustrojów. Ich obecność zwiększyła także ogólną biomasę i aktywność grzybów. Ich obecność zwiększyła także różnorodność zarówno drobnoustrojów, jak i grzybów. W tym badaniu tempo utraty węgla było prawie dwukrotnie większe niż w przypadku braku robaków. ^[28] To pokazuje, że w przypadku E. fetida rozkład zachodzi prawie dwukrotnie szybciej. Ze względu na tę właściwość szybkiego rozkładu, E. fetida jest zwykle wybierana jako robak do wermikultury, ponieważ skraca czas potrzebny do wytworzenia kompostu. E. fetida jest również wybierana do wermikultury ze względu na jej zdolność do rozkładania celulozy. Celuloza jest najobficiej występującym w przyrodzie polimerem i największym składnikiem trafiającym do ekosystemów lądowych. Badanie wykazało, że obecność E. fetida prawie dwukrotnie zwiększała tempo rozkładu celulozy. ^[29]

Projekt

Jedną z zalet wermikompostownika jest jego stosunkowo prosta konstrukcja. Wermikompostownik składa się z trzech głównych części. Istnieje obszar przechowywania, w którym przechowywane są robaki i materia organiczna, materia organiczna (resztki jedzenia) i ściółka dla robaków, a na końcu znajdują się robaki.

Powierzchnia magazynowa

Miejsca do przechowywania wermikompostowników są zróżnicowane i można je dobierać w zależności od potrzeb osoby kompostującej. Zadaniem obszaru składowania jest przechowywanie robaków i materii organicznej przeznaczonej do kompostowania. Ostatecznie jedynym ograniczeniem jest to, że robaki muszą być scentralizowane. Jest to stosunkowo łatwe, ponieważ jeśli stworzysz środowisko odpowiednie dla robaków, będą one zadowolone z życia w dowolnym miejscu przechowywania. Ważne rzeczy do rozważenia to rozmiar, materiały i to, czy ktoś chciałby zbudować własny lub kupić powierzchnię do przechowywania. Jeśli pomieszczenia magazynowe znajdują się w pomieszczeniach zamkniętych, zazwyczaj są one wyposażone w pokrywę ograniczającą zapachy. Jeśli dostępna jest pokrywa, należy zainstalować otwory, aby umożliwić przedostanie się tlenu do obszaru przechowywania. Otwory należy również zainstalować w dolnej części obszaru przechowywania, aby umożliwić odpływ nadmiaru płynu i zapewnić odpowiednie warunki wilgoci w obszarze przechowywania.

Jeśli chcesz zrobić własny kosz, istnieje wiele projektów, które zostały już wdrożone na całym świecie. Można je adaptować i zmieniać tak, aby najlepiej odpowiadały Twoim potrzebom:

• Hodowla robaków : strona ze świetnymi informacjami i trzema różnymi projektami.
• Projekt beczki : z Kostaryki
• Pojemnik na robaki dla dzieci : wykonany z kartonów i wystarczająco mały, aby zmieścił się w mieście, z demonstracją wideo
• Worm Bin for School : kolejny projekt beczki z hrabstwa Humboldt
• Barrel'o'fun : ze szczegółowymi instrukcjami obrazkowymi
• Pojemnik do wermikompostowania CCAT : pięknie zaprojektowany system dla tych, którzy chcą ćwiczyć swoje umiejętności stolarskie
• Kosz na buty wielkości pudełka : kolejny projekt na małą skalę
• Konstrukcja wiadra : nieco mniej mała, o większej pojemności, można przechowywać pod niektórymi zlewami.

Typowymi pojemnikami do przechowywania do użytku domowego są skrzynki, wiadra i kosze na śmieci. Inni zbudowali swoje pojemniki na śmieci z drewna lub plastiku. Pojemniki nie powinny zawierać substancji chemicznych, które mogą przedostać się do kompostu, takich jak te powszechnie występujące w styropianie. Jeśli obszar przechowywania znajduje się na zewnątrz, należy rozważyć jego lokalizację. Dżdżownice nie lubią ekstremalnych temperatur, dlatego należy unikać bardzo słonecznych miejsc.

Materia organiczna i ściółka

Ściółka jest ważna dla systemu, szczególnie na wczesnych etapach. Ściółka zapewnia robakom wczesne siedlisko i wcześnie zapewnia im źródło pożywienia. Ściółka składa się zazwyczaj z tego, co zwykle jedzą dżdżownice, na przykład ściółki z liści, ściółki z trawy i innej martwej materii organicznej roślin. Ludzie używali również nietradycyjnej materii organicznej, takiej jak strzępy papieru i trociny. Ściółkę należy nawilżać, aby zapewnić robakowi odpowiednie warunki środowiskowe.

Robaki

Robaki są integralną częścią systemu kompostowania. Najczęściej wybieranymi robakami są E. fetida i E. foetida . Zadaniem robaków jest przekształcanie materii organicznej w kompost. Dżdżownice należy wybierać na podstawie ilości materii organicznej, którą chcesz kompostować i szybkości kompostowania. Robaki mogą zjadać mniej więcej tyle, ile wynosi ich masa ciała tygodniowo. Jest to bardzo przybliżony szacunek, ponieważ na szybkość kompostowania może wpływać wiele czynników, ale można go wykorzystać jako dobry szacunek. Korzystając z tej liczby, jeśli ktoś produkuje 1 kg domowych odpadów spożywczych lub innych substancji organicznych tygodniowo, będzie potrzebować około 1/8 kg robaków.

Budowa i działanie

Budowa

1. Pierwszym krokiem jest wybór miejsca do przechowywania. Pierwszą rzeczą, którą należy wziąć pod uwagę, jest wielkość powierzchni do przechowywania. Zależy to od tego, ile materii organicznej będziesz kompostować, ile masz robaków i jak często chcesz zmieniać miejsce przechowywania. Rozmiar Twojego pojemnika powinien zależeć od tych trzech rzeczy. Duże ilości materii organicznej tygodniowo będą wymagały większych obszarów. Dłuższy czas między zmianami pojemników będzie również wymagał większych obszarów. Pomieszczenia magazynowe przeznaczone do użytku domowego powinny być wyposażone w pokrywę, która pomoże zredukować zapachy. Pojemniki powinny mieć małe otwory umożliwiające odpowiedni przepływ powietrza oraz otwory na dnie umożliwiające odprowadzanie nadmiaru płynu.
2. Po uzyskaniu miejsca do przechowywania przebij otwory w pokrywie (jeśli jest) i na spodzie, aby umożliwić przepływ powietrza i drenaż płynu. W przypadku kompostowania w domu pojemnik należy podnieść, aby umożliwić odpływ płynu. Zestaw klocków świetnie się sprawdza. Będziesz także chciał umieścić coś pod pojemnikiem, aby złapać płyn.
3. Trzecim krokiem jest przygotowanie ściółki dla robaków. Gdy już wybierzesz ściółkę (liście, gazety, trociny), zacznij od zanurzenia jej w wodzie. Wyjmij ściółkę z wody i odciśnij wodę. Następnie weź pościel i połóż ją w miejscu do przechowywania. Na podłodze magazynu powinno znajdować się około 5 cm ściółki. Pojemnik jest teraz gotowy na robaki i kompostowanie.

Operacja

1. Pierwszym krokiem w obsłudze wermikompostownika jest wprowadzenie robaków do systemu. Pamiętaj, że należy to przeskalować do ilości materii organicznej, którą dodajesz co tydzień. Pamiętaj, że robaki będą się rozmnażać i stawać się większe, ostatecznie zjadając więcej materii organicznej. Dlatego najlepiej zacząć od mniejszej liczby robaków, aby zapewnić wystarczającą ilość materii organicznej. Połóż robaki na już przygotowanej pościeli. Robaki mogą przez krótki czas przetrwać na samej ściółce, więc dodanie materii organicznej nie jest kluczowe w ciągu pierwszych kilku godzin. Po wprowadzeniu robaki będą chciały poznać swoje nowe siedlisko. Jeśli kompostujesz w domu, uważnie obserwuj pojemnik przez pierwsze 24 godziny, aby upewnić się, że żadne robaki nie wydostaną się z pojemnika. W ciągu 24–48 godzin robaki powinny zaaklimatyzować się w nowym środowisku i nie będą już próbowały uciekać.
2. Następnym krokiem jest dodanie materii organicznej. Dodaj materię organiczną do kompostowania, umieszczając ją na ściółce robaków. Nie należy dodawać nowej materii organicznej, dopóki poprzednia materia organiczna nie zostanie prawie w całości przekompostowana. Jest kilka rzeczy, których dżdżownice nie mogą jeść.

Odpowiednie substancje organiczne, które można dodać, to:

• fusy z kawy z filtrem i torebkami z herbatą
• wszystkie owoce i warzywa, łącznie ze skórkami i rdzeniami
• skorupki jaj
• liście i skoszoną trawę
• fasola, ryż i inne gotowane zboża
• chleb i krakersy

Przedmioty, których należy unikać, to

• mięso
• kości
• żywność bogata w oleje i tłuszcze, taka jak tłuszcz z mięsa

Konserwacja

Wermikompostownik wymaga niewielkiej konserwacji. Jeśli dodawana jest żywność, gdy wcześniej dodana materia organiczna jest prawie przekompostowana, system powinien wymagać niewielkiej konserwacji. Co tydzień sprawdzaj kompostownik. System działa prawidłowo, jeśli robaki znajdują się w materii organicznej i ściółce. Jeśli robaki próbują uciec, oznacza to, że warunki w ściółce i materii organicznej nie są odpowiednie dla robaków. Gdy pojemnik będzie pełny lub będziesz chciał użyć kompostu, wermikompost będzie musiał zostać zebrany. Wermikompost jest gotowy do zbioru, gdy ma ziemisty zapach i nie widać w nim materii organicznej.

Żniwny

Sortowanie ręczne, sortowanie pionowe i sortowanie poziome to sposoby zbierania wermikompostu. Niektóre sposoby są szybsze, ale wymagają więcej pracy, inne są wolniejsze, ale wymagają mniej pracy.

Sortowanie ręczne – odbywa się to poprzez zrzucenie wermikompostu na arkusz, na którym można oddzielić robaki. Po wyrzuceniu robaki można wybrać z wermikompostu i umieścić w nowym kompostowniku. Przesiej wermikompost, usuwając wszystkie robaki i jaja robaków (kokony). Jaja są biało-brązowe i wielkości groszku. Można je łatwo rozpoznać i usunąć. W razie potrzeby na stos można skierować jasne światło, aby skoncentrować robaki w kierunku środka stosu. Metoda ta jest bardziej pracochłonna, ale szybka w porównaniu do sortowania pionowego i poziomego.

Sortowanie pionowe – sortowanie pionowe wykorzystuje naprzemienny pojemnik i umożliwia robakom samodzielne sortowanie z wermikompostu. Działa to najlepiej, jeśli w obszarze przechowywania używane są pojemniki, ponieważ można je łatwo ustawiać jeden na drugim. Aby sortować pionowo, zdobądź drugi pojemnik i przygotuj go tak, jakbyś zaczynał nowy wermikompostownik. Zdejmij pokrywę aktualnie używanego pojemnika i umieść nowy pojemnik na wermikompostie. Umieść nową materię organiczną na ściółce w nowym wermikompostowniku. Z biegiem czasu, gdy w starym kompostowniku skończy się żywność, robakom będą migrować do nowego pojemnika przez otwory drenażowe w dnie nowego pojemnika. Sortowanie w ten sposób wymaga minimalnej pracy, ponieważ robaki sortują się same, ale wymaga więcej czasu.

Sortowanie poziome – Sortowanie poziome przypomina sortowanie pionowe, ale nie wymaga dodatkowej powierzchni magazynowej. Aby sortować poziomo, podziel kosz na obszary. Dodaj materię organiczną w sposób liniowy. Gdy dodasz nową materię organiczną do kosza, robaki będą migrować wraz z nią. Ostatecznie możesz zebrać wermikompost po drugiej stronie pojemnika, gdy robaki migrują do świeżej materii organicznej. System ten wymaga minimalnego sortowania, ale wymaga więcej czasu w porównaniu z sortowaniem ręcznym.

Korzystanie z wermikompostu

Wermikompost można wykorzystać natychmiast lub przechowywać na później. Wermikompost można mieszać z glebą jako dodatek do gleby w celu zwiększenia składników odżywczych, zdolności zatrzymywania wody i napowietrzenia. Wermikompost można stosować jako pogłówny nawóz dla roślin domowych w celu zwiększenia dostępnych dla nich składników odżywczych. Wermikompost można nasączać wodą w celu wyekstrahowania składników odżywczych, a następnie nakładać na rośliny wodę odżywczą. Wermikompost można również stosować jako ściółkę. ^[30]

Rozwiązywanie problemów

Wermikompostownik powinien wymagać niewielkiej konserwacji, ale mogą pojawić się problemy. Informacje na temat problemów można znaleźć w poniższej tabeli. Pamiętaj, że robaki będą chciały pozostać w koszu, jeśli będą dla nich odpowiednie warunki. Jeśli robaki próbują uciec, należy zmienić warunki w kompostowniku.

Wpływy

Dobry

Łatwy dostęp do kompostu bogatego w składniki odżywcze może mieć bardzo duży wpływ na rodziny, zwłaszcza w krajach rozwijających się. Dzięki dostępowi do wermikompostu rodziny mają dostęp do nawozów bogatych w składniki odżywcze, które będą sprzyjać lepszemu wzrostowi roślin w ogrodach rodzinnych. Wermikompost dzięki swoim dobroczynnym właściwościom ułatwi także rodzinom uprawę ogrodów. Ogrodnictwo rodzinne zapewnia rodzinom bezpieczeństwo żywnościowe i lepsze odżywianie. Bezpieczeństwo żywnościowe wzrasta, ponieważ rodziny mają bezpośredni dostęp do żywności, którą można zbierać codziennie. Odżywianie rodziny wzrasta, ponieważ rośliny są bardziej odżywcze dzięki wermikompostowi. ^[32]

Ponieważ liczba ludności na Ziemi osiągnęła niedawno 7 milionów i stale rośnie, dużym problemem jest wyżywienie wszystkich tych ludzi ograniczoną ilością gruntów rolnych. Z tego powodu ogrodnictwo miejskie staje się coraz ważniejsze. Wykazano, że w Kiberze w Nairobi ogrodnictwo miejskie poprawia odżywianie, a także zwiększa dochody rodziny dzięki pieniądzom uzyskanym ze sprzedaży nadwyżek produktów. Rodziny były w stanie zwiększyć swoje dochody o 5-6 dolarów tygodniowo. ^[33] Wermikultura to łatwy w produkcji nawóz, który można zastosować w rolnictwie miejskim w celu zwiększenia żywienia i plonów, potencjalnie zwiększając dochody rodziny. Przeprowadzone badanie wykazało, że w Indiach i innych miejscach wermikultura i wermikompost mogą potencjalnie całkowicie zastąpić nawozy chemiczne . ^[34] Może to mieć duże znaczenie, ponieważ większość współczesnych nawozów syntetycznych wytwarzana jest przy użyciu dużych ilości paliw kopalnych.

Dużym wpływem, jaki może mieć wermikompostowanie, jest zmniejszenie ilości odpadów organicznych wysyłanych każdego roku na składowiska. Australijskie statystyki wskazują, że około dwie trzecie (62%) wszystkich odpadów składowanych w Australii w latach 06-07 stanowiły odpady organiczne. ^[35] Dzięki wermikulturze większość tych odpadów można kompostować i przekształcić w wermikompost. Może to potencjalnie wydłużyć żywotność składowisk i zmniejszyć koszty związane z gospodarowaniem stałymi odpadami komunalnymi.

Zły

Jedną z wad wermikultury jest to, że może wprowadzić dżdżownice tam, gdzie nie są one gatunkiem rodzimym. Może to powodować problemy podobne do dżdżownic atakujących północne lasy liściaste Stanów Zjednoczonych. Aby tego uniknąć, robaki nie lubią ekstremalnych temperatur i warunków. Tak więc, jeśli robaki żyją w zimnym klimacie, można je zabić, zamrażając je przez zimę. Robaki można również zabić w gorącym klimacie, podgrzewając kompost na słońcu lub susząc go. Jeśli wilgoć nie będzie wystarczająca, robaki wyschną i umrą. Ostatecznie robaki będą chciały zostać zachowane i przekazane sąsiadom do użytku.

Rozpowszechnianie

W Internecie, czasopismach i książkach można znaleźć mnóstwo informacji na temat wermikompostowania. Miasta organizują wydarzenia, podczas których uczą obywateli o wermikompostowaniu i korzyściach z niego płynących, ponieważ może zmniejszyć ilość odpadów trafiających na składowiska, zmniejszając w ten sposób koszty związane z transportem ciężarówek i przemieszczaniem odpadów. Ostatecznie pozwala to zaoszczędzić pieniądze miasta, ale jest także lepsze dla środowiska. Technologia ta jest najczęściej wdrażana i stosowana w krajach rozwiniętych w skali gospodarstw domowych. Wermikompostowanie ma największy potencjał w krajach rozwijających się ze względu na korzyści, jakie wiążą się z wermikompostowaniem. Poniżej znajduje się lista linków do dalszych informacji na temat wermikultury.

Najpopularniejszy gatunek dżdżownic wykorzystywany do wermikompostowania

• Wigglery czerwone (Eisenia fetida): Wigglery czerwone są najpopularniejszym robakiem wermikompostującym, ponieważ są łatwe w pielęgnacji i szybko się rozmnażają. Są również bardzo skuteczne w rozkładaniu materii organicznej.
• Europejskie nocne pełzacze (Eisenia hortensis): Europejskie nocne pełzacze to kolejny popularny robak wermikompostujący. Są większe niż czerwone wigglery i tolerują szerszy zakres temperatur. Jednak nie są one tak płodnymi hodowcami jak czerwone wigglery.
• Afrykańskie nocniki (Eudrilus eugeniae): Afrykańskie nocniki są dobrym wyborem do wermikompostowania w klimacie tropikalnym i subtropikalnym. Są bardzo odporne na ciepło i mogą przetwarzać szeroką gamę materiałów organicznych.
• Blueworms (Perionyx excavatus): Blueworms to kolejny dobry wybór do wermikompostowania w klimacie tropikalnym i subtropikalnym. Bardzo skutecznie rozkładają materię organiczną i można je stosować do kompostowania szerokiej gamy materiałów, w tym obornika, resztek jedzenia i odpadów ogrodowych. Inne gatunki dżdżownic, które można wykorzystać do wermikompostowania to:
• Dendrobaena Veneta
• Lumbricus rubellus
• Dendrobaena hortensis Wybierając dżdżownice do wermikompostowania, ważne jest, aby wybrać gatunek dobrze dostosowany do Twojego klimatu i rodzaju materiału organicznego, który planujesz kompostować. Należy również pamiętać, że niektóre gatunki dżdżownic są inwazyjne i nie należy ich wypuszczać na wolność.

Powiązane projekty

Wermikompostowanie na farmie Bayside Park

Zbuduj swój własny system wermikompostowania o pojemności 5 galonów

Pionowy ogród CCAT

Pojemnik do wermikompostowania CCAT

Pojemnik na robaki Finca Amrta

Nauczanie wermikultury w Jefferson Community Center

Lokalnie pyszny kosz na robaki dla dzieci

Lokalnie pyszny pojemnik na robaki do szkoły

Wermikompostowanie Loma Linda

Wermikompost wielkości pudełka po butach

Toaleta wermikompostująca

Pojemnik na robaki w Sembradores Urbanos

Zobacz też

• Hodowla robaków

Linki zewnętrzne

• Wikipedia:Wermikultura
• Założyciel wermikultywacji Thomas J. Barrett
• Wikia:Permakultura:Kompost robakowy
• Rolnik miejski, Kanadyjskie Biuro ds. Rolnictwa Miejskiego – Kompostowanie przy użyciu czerwonych robaków Wiggler.
• Hrabstwo Klicitat — plany pojemników na robaki (OSCR Jr.)
• Przegląd robaka
• Amy Stewart | Blog | Blog o robakach | Robak PDF | Książki
• Robaki robocze DIY Hodowla robaków.
• dyskusja o wermikulturze na permies.com

Bibliografia

Page data

Keywords	worms, composting, urban agriculture, agriculture
SDG	SDG12 Responsible consumption and production
Authors	Jamayer, Devin Paine, Chris Watkins, Lonny Grafman
License	CC-BY-SA-3.0
Language	English (en)
Translations	Arabic, Hindi
Related	2 subpages, 22 pages link here
Aliases	Worm farming, Worm, Worms, Worm farm, Vermicomposting, Vermiculture, Vermicompost system
Impact	35,250 page views
Created	July 6, 2006 by Chris Watkins
Modified	October 30, 2023 by StandardWikitext bot
Cite as	Jamayer , Devin Paine , Chris Watkins , Lonny Grafman (2006–2023). „Wermikompost” . Appropedia . Źródło 29 lutego 2024 r .
Zapytania API	podstawowe , semantyczne , html , pliki i więcej