Sociale en economische gevolgen van waterzuivering

Uitzicht op het Arcata-moeras (Wikimedia Commons).

Slechts twee en een half procent van de zoetwatervoorziening van de planeet is geschikt om te drinken en minder dan één procent is beschikbaar voor mensen en ecosystemen, terwijl de rest opgesloten zit in de Arctische en Antarctische gebieden in de vorm van sneeuw en ijs [Pacific Institute Publications ]. Bovendien is de toegang tot deze beperkte en cruciale hulpbron niet eerlijk verdeeld onder de wereldbevolking. Twaalf procent van de wereldbevolking gebruikt vijfentachtig procent van het water en 1,2 miljard mensen in de ontwikkelingslanden wordt onvoldoende toegang tot schoon drinkwater ontzegd [Water and Development]. Het gebrek aan goede waterzuiveringsmaatregelen in deze landen heeft geresulteerd in 250 miljoen watergerelateerde ziekten en 5-10 miljoen sterfgevallen per jaar, waardoor een economische druk op de ontwikkelingslanden ontstaat als gevolg van de uitgaven aan gezondheidszorg [Pacific Institute Publications]. Sommige bedrijven zijn de dreiging van schaarste en beperkte toegang tot water in ontwikkelingsgebieden gaan zien als een kans om winst te maken en hebben geprobeerd het gemeenschappelijke goed van water tot een koopwaar te maken door de eens publieke hulpbron te privatiseren. Gelukkig kan een eenvoudige oplossing worden geïmplementeerd, waarbij gebruik wordt gemaakt van de natuurlijke zuivering van water via de hydrologische cyclus, waardoor onafhankelijkheid en sociale en economische voordelen worden geboden aan regio's die in moeilijkheden verkeren.

Waterzuivering via de natuurlijke hydrologische cyclus is een relatief eenvoudig proces waarvoor geen extra infrastructuur nodig is en dat efficiënt buiten het elektriciteitsnet kan worden uitgevoerd. Terwijl water door de zon wordt verwarmd, verdampt het, waardoor zout en andere opgeloste stoffen achterblijven, zodat de waterdamp die condenseert zuiver is en kan worden opgevangen en gebruikt om te drinken [Waterzuivering]. Dit systeem is alleen afhankelijk van zonne-energie, enkele eenvoudige apparatuur en de natuurlijke watercyclus, maar de impact ervan op een gemeenschap kan groot zijn. Een zuiveringssysteem op zonne-energie ter grootte van een magnetron is in staat om, onder de juiste weersomstandigheden, op één dag drie liter gezuiverd water te produceren [How To]. Hoewel drie liter water voor een volledige dag inspanning inefficiënt lijkt, heeft de gemiddelde persoon slechts een minimale hoeveelheid van 1,3 liter water per dag nodig [Pacific Institute Publication]. Bovendien kunnen zuiveringssystemen op grotere schaal worden geïmplementeerd om de dagelijkse productie te verhogen en het mogelijk te maken dat overtollig water wordt opgeslagen voor later gebruik, wat resulteert in een afname van de hoeveelheid tijd en energie die aan het verzamelen van water wordt besteed. Projecten op grotere schaal kunnen ook worden gebouwd en onderhouden door een aantal mensen in een gemeenschap die individuen ontlast van het dagelijkse onderhoud omdat de last wordt gedeeld.

Zelfs als ontwikkelingslanden zich een sanitaire installatie en de infrastructuur kunnen veroorloven om hun burgers van stromend water te voorzien, kunnen deze systemen vaak alleen gezinnen bereiken die in stedelijke gebieden wonen. Dit komt omdat het vaak te duur is om waterleidingen diep in landelijke gebieden aan te leggen, waar een relatief kleiner deel van de bevolking woont. Dit betekent dat er steeds meer behoefte is aan een soort waterzuiveringssysteem dat buiten het elektriciteitsnet kan werken. Het benutten van de kracht van zonlicht voor een condensatiezuiveringssysteem vormt een redelijke oplossing voor dit probleem van milieuonrechtvaardigheid.

Het verzamelen van water is een fysiek uitputtend en tijdrovend proces. Op het platteland van Afrika wordt de verantwoordelijkheid voor het verzamelen van water overgelaten aan de vrouwen van de gemeenschap. Deze vrouwen worden gedwongen om wel vijftien kilometer per dag te lopen, vaak met kinderen en zware kleipotten, om aan hun dagelijkse watervoorziening te komen. Na urenlang lopen moeten deze vrouwen nog meer tijd in de rij staan wachten om toegang te krijgen tot de waterbron. Bovendien zijn deze putten vaak vervuild; het creëren van gevaren voor de gezondheid [Problemen voor vrouwen]. Een eenvoudig waterzuiveringssysteem zou niet alleen de gezondheidsomstandigheden binnen lokale gemeenschappen verbeteren; een goede opslag van overtollig water zou ook de tijd en energiekosten die nodig zijn voor het verzamelen van water verminderen. De tijd die ooit werd besteed aan het halen van water zou vervolgens kunnen worden besteed aan productievere activiteiten, zoals werken, voedselproductie en de zorg voor kinderen, waardoor het inkomen, de voeding en de gezondheid van het huishouden worden verbeterd [Problems for Women].

Miljoenen mensen sterven jaarlijks als gevolg van watergerelateerde ziekten die anders gemakkelijk voorkomen zouden zijn door goede sanitaire maatregelen. In Sub-Sahara-Afrika gaat vijf procent van het BBP van de regio, wat overeenkomt met ongeveer 28,4 miljard dollar, verloren als gevolg van kosten die verband houden met gezondheidszorguitgaven en productiviteitsverlies als gevolg van watergerelateerde ziekten [Water and Development]. De economie van deze gebieden profiteert ervan als gevolg van de verbetering van de gezondheidstoestand door de verbetering van de waterkwaliteit. Er wordt minder geld besteed aan gezondheidszorguitgaven, als gevolg van een afname van het aantal ziekten, en de gezondheid en productiviteit van de beroepsbevolking nemen toe. Het land Guinee, gelegen aan de noordwestelijke kant van Afrika, heeft te maken met 75.386 malariagevallen per 100.000 inwoners. Dat zijn ruim 8 miljoen gevallen op een bevolking van ongeveer 11 miljoen mensen. Als zo’n groot deel van de beroepsbevolking ziek wordt door door water veroorzaakte ziekten zoals malaria, zal de economie van dat ontwikkelingsland eronder lijden, wat op zijn beurt het bbp kan verlagen.

Terwijl de economische omstandigheden in ontwikkelingslanden de kans hebben om te verbeteren door middel van de juiste investeringen in waterzuivering, belemmeren multinationale ondernemingen de voortgang van deze landen naar zelfvoorziening door de watervoorraden te privatiseren. Hoewel privatisering het vermogen heeft om de waterzuivering voor het algemeen belang te verbeteren, kopen de meeste bedrijven waterrechten op en verhogen ze de kosten, waardoor burgers gedwongen worden terug te keren naar vervuilde waterbronnen die besmet zijn met ziekten. In plaats van dat de waterrechten onder de controle vallen van degenen die afhankelijk zijn van de hulpbron, beheert het bedrijf het water en kan het ook de watertarieven drastisch verhogen. Bedrijven als Nestle en Suez betreden landen en veranderen de gemeentelijke watersystemen in de regio in lucratieve bedrijven [Water Usage]. Deze bedrijven bezitten watersystemen over de hele wereld, waarmee ze jaarlijks zo’n 200 miljard dollar verdienen, terwijl ze slechts zeven procent van de wereldbevolking bedienen [Water Usage]. Particuliere waterbedrijven dringen aan op wetgeving die arme, gemeentelijke overheden verplicht om waterprivatisering te overwegen in ruil voor federale financiering [Fact Pack]. De Wereldbank is ook bereid om de investeringen in privatiseringsinspanningen tot $1 miljard per jaar te verhogen [Group to World Bank]. Deze drang van bedrijven naar wetgeving en projecten die de privatisering van water bevorderen, is weinig verrassend gezien de winsten die gemaakt zullen worden. De Wereldbank en het IMF betogen echter dat het tot commoditiseren van water kostenefficiënter is en een noodzakelijke stap in de richting van vooruitgang is. Deze organisaties beweren dat door water en sanitaire voorzieningen in de particuliere sector te brengen, een miljard mensen wereldwijd van schoon en betaalbaar water zouden worden voorzien en dat de particuliere sector de benodigde financiering voor sanitaire projecten zou kunnen bieden [Campagne]. Om de privatisering van water echter rechtvaardig te laten verlopen, moet er aanvullende wetgeving komen, zoals prijsplafonds, om de algemene bevolking toegang te geven tot schoon water. Dit zou een uitdaging kunnen vormen gezien de vaak onstabiele politieke omgevingen in ontwikkelingslanden waar sanitaire maatregelen het meest nodig zijn.

Ondanks de beweringen van de Wereldbank over de voordelen van privatisering, kunnen de mislukkingen van deze praktijk in meerdere casestudies worden gezien. In 1999 kende de Boliviaanse regering een contract van veertig jaar toe aan Aguas de Tunari voor de controle over het watersysteem van Cochabamba. Bolivia is het armste land van Zuid-Amerika, met tweederde van de bevolking die onder de armoedegrens leeft en een jaarlijks inkomen per hoofd van de bevolking van $950. Bolivia werd onderworpen aan waterprivatisering als voorwaarde om geld te kunnen lenen van de Wereldbank en het IMF. Binnen enkele weken na de overname van Aquas de Tunari stegen de watertarieven met 200 tot 300%. Omdat ze de steeds hogere waterbelasting niet konden betalen, werden er protesten georganiseerd in pogingen om het contract te laten opzeggen. Nadat tientallen gewonden vielen en zes doden vielen als gevolg van de zich uitbreidende protesten, werd op 10 april 2000 het contract tussen de Boliviaanse regering en Aquas de Tunari verbroken [Waterprivatisering]. Een ander voorbeeld van de vernietiging en het sociale onrecht dat lijkt te volgen op de waterprivatisering zijn de activiteiten van Coca Cola Company in India. In 1998 classificeerde de Central Ground Water Authority het grondwater van het dorp Kala Dera als "overmatig geëxploiteerd". Een jaar later bouwde Coca Cola Company een nieuwe bottelarij in Kala Dera. Gedurende de negen jaar dat Coca Cola in het dorp aanwezig was, daalde het grondwaterpeil met 22,36 meter (73,4 voet). De verlaagde grondwaterstanden zorgden ervoor dat de landbouwopbrengsten daalden, vrouwen werden gedwongen grote afstanden af te leggen om water te halen, en de kwaliteit van het resterende grondwater werd ernstig aangetast [Coca Cola in India].

Naast Coca Cola's monopolisering van de grondwatervoorraden in het gebied, bestond een bijproduct van de bottelarij uit duizenden kilo's giftig slib. Om het kankerverwekkende afvalproduct kwijt te raken, verkocht het bedrijf het als ‘meststof’ aan lokale boeren. Er werden ook hoge niveaus van pesticiden aangetroffen in de frisdranken die werden geproduceerd, wat leidde tot landelijke verboden. Er werd zelfs gemeld dat sommige boeren Coca Cola gebruikten als een goedkoop alternatief voor de duurdere pesticiden die door Monsanto worden aangeboden [Science Blogs]. Door onderdrukte regio’s een eenvoudige en effectieve manier te geven om zichzelf te voorzien van de fundamentele menselijke behoefte aan schoon water, bied je ze onafhankelijkheid. Toegang tot zuiver drinkwater vermindert watergerelateerde ziekten en sterfgevallen en zorgt voor een gezonde en productieve beroepsbevolking. Hierdoor kunnen ontwikkelingsregio's werken aan economische autonomie, waardoor ze minder kwetsbaar worden voor grote bedrijven die hun lokale watersystemen willen domineren. Het vermogen om dit gezuiverde water op te slaan draagt ook bij aan de economische en sociale vooruitgang van ontwikkelingslanden. Vrouwen worden niet langer gedwongen lange afstanden af te leggen voor water dat potentieel gevaarlijk kan zijn voor hun gezondheid. In plaats daarvan kunnen de energie en tijd die zijn besteed aan het halen van water nu worden besteed aan productievere activiteiten, zoals werken, voedselproductie en de zorg voor kinderen. Al deze activiteiten verhogen het inkomen, helpen gezinnen bij het voorzien van adequate voeding en verbeteren over het algemeen de gezondheid en het welzijn van het huishouden.

Notities en referenties

Auteurs	Jfheisch
Licentie	CC-BY-SA-3.0
Taal	Engels (nl)
Welke links hier	Gebruiker:Jfheisch , Overleg gebruiker:Jfheisch
Aliassen	Sociale en economische gevolgen van waterzuivering
Vertalingen	Chinees , Tamil , Frans , Arabisch
Invloed	12.210
Gemaakt	12 december 2012 door Jfheisch
Gewijzigd	9 juni 2023 door Felipe Schenone
Citeer als	Jfheisch (2012-2023). "Sociale en economische gevolgen van waterzuivering" . Appropedia . Opgehaald op 7 november 2023 .
API-query's	basic , semantisch , html , bestanden , meer